żyrant

żyrant: {{stl_3}}żyrant {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʒɨrant{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-ci{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_12}}fin {{/stl_12}}{{stl_14}}Girant{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}in{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}m(f), {{/stl_15}}{{stl_14}}Begeber{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}in{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}m(f) {{/stl_15}}

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

żyrant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. żyrantncie; lm M. żyrantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba poręczająca za kogoś spłatę sumy wekslowej; poręczyciel, gwarant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żyrant weksla. Być czyimś żyrantem. <wł.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żyrant — m IV, DB. a, Ms. żyrantncie; lm M. żyrantnci, DB. ów «ten, kto poręczył za kogoś spłatę sumy wekslowej; poręczyciel, gwarant» Być czyimś żyrantem. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
poręczyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto poręczył za kogoś; gwarant, żyrant» … Słownik języka polskiego
atžirti — atžìrti intr. K, KŽ žyrant atkristi. žirti; apžirti; atžirti; įžirti; išžirti; nužirti; pažirti; peržirti; pražirti; prižirti; … Dictionary of the Lithuanian Language
įžirti — įžìrti intr. K, KŽ žyrant įbirti, įkristi. žirti; apžirti; atžirti; įžirti; išžirti; nužirti; pažirti; peržirti; pražirti; prižirti; … Dictionary of the Lithuanian Language
poręczyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba poręczająca czyjeś wierzytelności; gwarant, żyrant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poręczyciel pożyczki. Kupno na raty bez poręczycieli. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias